zaterdag 6 juni 2009

Besparen, hoe minder geld uitgeven?

Hoe geef ik minder geld uit?

Ik heb na jaren lang klooien met mijn inkomsten en uitgaven nu een redelijk leven. Ook al hebben we maar een miniem leefloon en kunnen we, wanneer we niet echt goed uitkijken, helemaal nooit iets extra doen.
Ik wil graag de tips met jullie delen. Hoe ik reken, denk en soms eens uitspat.

  1. Huishoudelijke artikelen:

Dit is bij ons bijna de grootste kost per maand. Maar er zijn een aantal dingen die we zoal doen om de kosten toch zo min mogelijk te houden en toch gewoon te kunnen eten en drinken.

We beginnen met de boodschappen. 2 Keer per maand gaan we naar Nederland, nu hebben wij het geluk dat we redelijk dicht aan de grens wonen, maar veel producten zijn daar goedkoper. Denk bijvoorbeeld maar eens aan brood. In Belgie betaal je bij de goedkopere supermarkt toch al gauw een 1,80 euro voor een brood, terwijl in Nederland datzelfde brood bij diezelfde supermarkt 0,39 euro kost. Ja daar schrik je van maar het is echt!

Goed, wij gaan dus naar Nederland, maar is dat voor jou niet te doen, neem dan vooral de goedkopere supermarkten zoals een Lidle, Aldi. Deze hebben bijna alle producten van een duurdere supermarkt in de aanbieding alleen van een B merk en in, niet zo mooie, verpakkingen.

Wij maken altijd een lijstje. Maar nooit met de aantallen erop. Zo staan er altijd, aardappelen, vlees, groenten, broodbeleg, brood, melk, koffie, suiker, meel, eieren, wasmiddel, shampoo, badschuim, schoolkoekjes, toetjes, drinken en sigaretten op. (ja roken kost ook geld i Know )

Negen van de tien keer nemen we van alles twee, behalve van de aardappelen maar 1 en brood een stuk of 10. Vlees nemen we altijd 9 stuks. We zorgen dat we voor de levensmiddelen nooit meer dan 120 euro voor die twee weken kwijt zijn en geloof het of niet....het lukt altijd! En vaak zit er dan nog wat extra`s bij van een zakje snoep voor de kinderen of wat chips voor het weekend.

De kunst is tussendoor niet meer naar de supermarkt te gaan!! Enkel wanneer we echt, maar dan ook echt ergens mis op pakken, zoals melk of broodbeleg, gaan we enkel en alleen daarvoor nog de supermarkt in!

2 De pampers, babyvoeding ea verzorgingsproducten

Hiervoor gaan wij uitsluitend naar Kruidvat. Reclame haha sorry. De pampers van eigen merk zijn ideaal en kosten 5 euro minder dan de A merken. Hier met nog 2 volledig en 1 nacht in de pampers scheelt ons dat echt heel erg veel per maand!

Ook de babyvoeding, we hebben er nog eentje die de fles krijgt, halen we van het eigen merk. Hiervoor heb ik 2 pakken voeding in plaats van 1 pak voor het A merk. En wat het leukste is....ze worden beide in dezelfde fabriek gemaakt!

De overige verzorgingsproducten zoals: billendoekjes, scrubcreme, kindertandpasta ed halen we ook hier. Overigens halen we dit maar eens in de maand! Totaal zijn wij voor de gehele maand maximaal 80 euro kwijt! Dat is nog te doen toch?

3 Schoonmaakmiddelen

Ja deze horen er ook nog steeds bij. Aangezien ik iemand ben die alles graag schoon heeft halen wij toch maandelijks nieuwe schoonmaakproducten. Dit houdt in : Afwasmiddel, allesreiniger, hygiene doekjes, chloor, wc blokken en lederdoekjes. Ook hiervoor gaan we weer naar de goedkoopste winkel in de buurt. Het een wordt bij de supermarkt gekocht, het ander bij Kruidvat en weer wat anders op de markt. Ligt net aan de prijzen. Maar maandelijks mogen we van onszelf niet over de 20 euro heenkomen en dit is ons al twee jaar lang gelukt.

Als je nu alles bij elkaar optelt zijn wij per twee weken 220 euro kwijt aan boodschappen. Eigenlijk iets minder omdat we producten ook maandelijks kopen zoals het schoonmaakmiddel en de luiers ed.

Maar....ook dit is speciaal zo ingecalculeerd. Wij hebben namelijk ook nog huisdieren. Drie honden om precies te zijn en deze krijgen enkel en alleen Vers Vlees te eten. (afstammelingen van de wolf, en wil je er meer over weten mail me ) Voor de bestelling van het vlees ben ik maandelijks 45 euro kwijt. Dit compenseert dus ongeveer.

Al met al hebben we op deze manier een aantal vliegen in een klap. We besparen niet enkel op financieen doordat we minder naar de winkel gaan. Nee we besparen hiermee ook een hele hoop tijd! Tijd om in elkaar en in het gezin te steken en tijd om nu te bloggen :)

Zo kan ik zelfs....als ik mijn andere rekeningen nog heb betaald, leuke dingen doen en een beetje sparen. Kleding en schoenen kopen we ook in de aanbieding en geloof me...op internet, bij familie, de kringloop kan je echt hele leuke soms zelfs splinternieuwe dingen krijgen.

Het enige waar wij om in ons levensonderhoud te kunnen voorzien, niet besparen zijn de schoenen van de kinderen! De algehele verzorging van de kinderen en het welzijn van de kinderen!

Andere tips om te kunnen besparen komen later aan bod :)

Eurototaal - Sparen

Extra Zakcentje

Extra centje verdienen kan echt!

Allereerst voor de duidelijkheid. Het gaat om een extraatje, niet om stinkend rijk van te worden. Alhoewel er mensen zijn die er lekker aan verdienen, denk ik niet dat het voor de normale gebruiker mogelijk is om te leven van hetgeen ik gevonden heb.

Ja, maar wat is dat dan? Hoor ik je nu al denken.

Nou, ik ben al jaren dol op schrijven en heb dan ook mijn eerste boek in April dit jaar uitgegeven. Voor de belangstellenden... In een Wervelwind voor die tijd had ik al een tijdje een soort van Blog. Maar dit is niet echt een Blog. Het is de bedoeling dat je artikelen schrijft over bepaalde onderwerpen. Hiernaast kan je dan adsense voor inhoud toevoegen en kan je beginnen. Je moet wel al een aantal artikelen op je eigen site hebben staan wil je adsense voor inhoud gaan toevoegen! Dit is wel belangrijk.

Ik heb er toch een aardigheidje mee in de maand en ben er eigenlijk, te weinig, mee bezig om hem verder op te bouwen. Weer voor belangstellenden is dit mijn site... Steffie Infoteur.

Er zijn nog wel meer mogelijkheden om extraatjes te verdienen, dat weet ik zeker. Maar ik wilde toch deze eventjes onder de aandacht brengen omdat er ook veel handige informatie op te vinden is. Ik persoonlijk vind bijna alle mede infoteurs geweldig goed in hun artikelen en ik moet ook zeggen....je merkt dat de meesten het puur voor hun plezier doen. Gewoonweg omdat ze de lezers iets te melden hebben.

Nou, zou zeggen probeer het gewoon eens toch?Betaaldemails.nl

greetz weer

steffie

donderdag 4 juni 2009

Wat is Collectieve Schuldbemiddeling?

Wat is dat nu eigenlijk? Collectieve schuldenregeling?

Allereerst moet je contact opnemen met het OCMW en/of een advocaat. Deze moet je echt al je financiën doorgeven alsook alle schulden en rekeningen. Geloof me, het is een hele hap en je wordt er niet vrolijk van. Vergeet niet je bewijs kinderbijslag, teruggave van de belastingen ed. zaken, anders kan je, net als ons, nog vier keer terug moeten gaan.
De advocaat gaat dan een uitgebreid verzoekschrift schrijven voor de Rechtbank. De Rechter kan daarin inzien wat je financiële toestanden zijn en of je recht hebt op Collectieve Schuldbemiddeling. Daarmee wordt dus bedoeld hoe onvermogend je bent en dat je werkelijk niet in staat bent om zelf nog je schulden op te lossen. Dit is een spannende en zenuwslopende tijd geweest voor ons.

Wanneer je toegelaten wordt zal de Beslagrechter al je financiën overdragen aan een schuldbemiddelaar, al dan niet zelf uitgekozen. Wij hebben ons laten sturen en hebben een fijne schuldbemiddelaar gekregen die direct aan de slag ging voor ons.
Natuurlijk betekent het inleveren. Maar…eerlijk gezegd vonden wij dat we er beter aan toe waren dan eerst. Je krijgt voor langere tijd (max 5 jaar) een leefloon toegekend om een menswaardig bestaan mee te leiden. Zoals ik eerder al zei krijgen wij 1000 euro in de maand en betalen we, buiten de huur, alles nog steeds zelf hiervan. Het is soms knibbelen, maar het geeft zeker een stuk rust. Daarnaast wordt er nog een reservepotje gemaakt voor onvoorziene kosten en een deel voor de schuldeisers.

Ook moet je instemmen met de regelingen die je schuldbemiddelaar je opstelt. Dat wil zeggen, niet te dure wagen en mocht je die niet dringend nodig hebben…geen wagen meer. Eventueel verhuizen naar een goedkopere woning en noem maar op. Gelukkig mochten wij onze krakbak houden en ook in ons huisje blijven wonen. Maar het kan dus voorkomen dat dit niet mogelijk is. Dat moet je even in gedachten houden.

Wanneer er veranderingen zijn in het inkomsten dien je die altijd te melden. De schuldbemiddelaar heeft een rekening waar al je inkomsten op komen. Je mag dus niets zelf meer binnen krijgen. Dit nummer dien je dus door te geven aan je werkgever, belasting, kinderbijslagfonds ed.

Dit waren eigenlijk de nadelen. Valt best nog mee toch? Je hoeft in ieder geval niet meer bang te zijn dat je lastig wordt gevallen door een deurwaarder of een andere schuldeiser.

Je kunt dus ergens al met een schone lei beginnen, alleen ligt je leefloon natuurlijk die jaren wel wat minder hoog. Maar dat staat natuurlijk lijnrecht tegenover alles kwijt te raken en er nooit meer uit te geraken.

Sommigen gaan in conflict met hun schuldbemiddelaar. Eerlijk….ik vloek ook wel eens binnensmonds, maar bedenk me dan weer. Over vier jaar mogen we ons gelukkig prijzen dat we er vanaf zijn. Onze oudste zoon is dan 11, dus er staat ons nog een heel leven voor ons!

Ontplooien kan je in deze tijd ook zeker. Denk eens aan een extra baan, of een opleiding (goedkoper of gratis wanneer je in de schuldenregeling zit) ook kinderopvang ed worden goed geregeld, mits je ook echt vooruit wilt natuurlijk! En het geldt nog steeds, hoe meer inkomsten de schuldbemiddelaar binnen krijgt, des te sneller kan je er weer van verlost zijn!

Hoe moeilijk het ook is, de schaamte, het opofferen van je privé, het moeten leven van een minimum, ik ben blij dat ik het heb gedaan. Geloof me…er zijn steeds meer mensen die in deze situatie zitten. Doe er iets aan! Schulden zijn niet op een dag gemaakt en kunnen dus ook niet op een dag opgelost zijn!

Hoe de schulden begonnen

Hoe kwam het zover?

Dat is natuurlijk de vraag waar velen mee worstelen. Hoe zijn mijn schulden zo ver gekomen dat ik het niet meer kon trekken?
Laat ik beginnen met mijn eigen verhaal:

Jaren geleden was ik een gelukkige meid. Ik werkte om mijn hobby, mijn drie paarden, te kunnen betalen. Dit al vanaf mijn veertiende met krantenwijken en bijbaantjes. Later werden dit vaste banen, meestal in de schoonmaak.
Op mijn 19e had ik dé baan gevonden! Ik werkte voor een Friesche stal en had mijn paarden daar ook gestald staan. Naast die uren ging ik in de ochtend en avond nog schoonmaken waardoor ik een aardig inkomen had.
Op mijn 20e leerde ik mijn huidige man kennen. We hielden beide van paarden en waren dan ook altijd, in onze vrije tijd, bij deze dieren te vinden.

Na ongeveer een jaar, beide inkomen, werd onze eerste zoon geboren. We waren dolgelukkig en kregen toen ook eindelijk een woning toegewezen door de woningbouw. Ik had ondertussen thuiswerk gevonden en had een normaal full time inkomen. Mijn man daarintegen begon problemen te krijgen en voelde zich nergens meer thuis. Hij zwenkte wat van baan naar baan tot er op een gegeven moment niets meer binnenkwam van hem. Daar begonnen eigenlijk onze problemen. Financieel... de eerste, drastische oplossing was mijn paarden te verkopen. Zo hielden we toch ruim 500 euro in de maand over. Nu nog heb ik er spijt en veel verdriet van ook al is het al zo een tijd geleden.

Op een gegeven moment kreeg ik zwaar hoge telefoonrekeningen binnen. Het bleek om zogenaamde service nummers te gaan en omdat ik zeker wist dat ik deze niet belde, informeerde ik bij mijn man. Hij ontkende en goedgelovig als ik was belde ik het telecombedrijf en heb ze uitgescholden voor alles wat vies was. Ik had mijn internet en telefoon nodig voor mijn inkomsten, dus kon het niet laten afsluiten. 2000 euro..dit was de eerste rekening.

De maand erop opnieuw een hoge rekening. Mijn alarmbelletje rinkelde wel, maar toch vertrouwde ik erop dat het goed zou komen. Ik droeg oogkleppen en betaalde opnieuw de rekening aan het telecombedrijf. Mijn spaarcenten waren nu compleet opgebruikt en we leefden nog maar van 1300 euro die ik verdienden.

In die tijd liep het steeds moeilijker tussen ons. Tot mijn man vertelde dat hij een probleem had. Hij zou er alles aan doen om er vanaf te komen en ik geloofde hem. Het ging ook goed en we werden na 2 jaar zwanger van onze dochter.

Helaas viel hij terug en de rekeningen stroomden binnen. Omdat ik geen spaargeld meer had en het niet alleen kon trekken vlogen de kwade woorden door het huis. Ik begreep hem niet en zag niet in dat hij verslaafd was, ik voelde me juist belazerd en bedrogen en mijn zelfvertrouwen ging stuk. Toen mijn man dit merkte dacht hij dat hij de juiste keus maakte...diep in de nacht vertrok hij en was voor 8 maanden spoorloos. Mij zwanger, met een zoon van 2 en de schulden alleen achterlatend.

Al snel liep het helemaal fout. Ik probeerde er alles aan te doen mijn rekeningen betaald te houden, mijn emoties in bedwang te houden en er niet aan onderdoor te gaan. Jammer genoeg trok ik het niet. Ik had verdriet, was angstig en kon bij geen enkele instantie terecht. Mijn zoon durfde niet meer te gaan slapen, bang dat ook ik zou vertrekken. Na 4 maanden boden mijn ouders aan bij hen te komen logeren. Ik was hoogzwanger en op die manier kon ik wat rust nemen tussendoor. Daar ben ik ze nog altijd dankbaar voor.

Omdat de schuldeisers begonnen op te stapelen dacht ik er slim aan te doen met hen een regeling te treffen. Dit betaalde ik en dan bleef er net genoeg over om te eten. De huur kon ik maar in delen betalen en na 2 maanden kreeg ik dan ook een uithuis zettings bevel. Dit was de grootste nachtmerrie....dacht ik.

Voordat ik beviel van onze dochter heb ik bij mijn ouders de laatste maanden keihard gewerkt en toch alle schulden kunnen oplossen. Let wel, dit was in Nederland, waar een regeling ook een regeling is en je het ook daadwerkelijk afbetaald!

Mijn dochter was 1 jaar toen mijn man en ik weer samen kwamen. Ik was dolgelukkig, ik had hem ondanks alle ellende vreselijk gemist. Je moet weten dat hij een geweldige lieverd is, met de hart op de juiste plek en ondanks alles een super vader! We besloten het opnieuw te proberen en we verhuisde samen naar Belgie, waar hij oorspronkelijk vandaan komt.

Het eerste jaar verliep geweldig. Natuurlijk was ik nog wel eens bang dat het mis zou gaan, maar het sleet en ik voelde me intens gelukkig toen we besloten om te gaan trouwen. Alle voorbereidingen werden gedaan. Hij had werk, ik werkte nog steeds thuis en we waren (onverwacht) zwanger van onze derde zoon. Je zou denken...ideaal toch?

Niets was minder waar, weer begonnen de telefoonrekeningen op te stapelen en weer maakte ik de fout om eerst die rekeningen te betalen en dan aan de rest te denken. Ik wilde tenslotte niet afhankelijk zijn plus ik wilde kostte wat kost thuis blijven voor de kinderen. Ik had dus weer mijn internet en telefoon nodig! De schulden liepen aardig op en toen kwamen de deurwaarders.

Stom genoeg was ik opgelucht. Ik dacht, dat ze net als in Nederland, een eerlijke betalingsregeling zouden accepteren. Natuurlijk stemde ze in. (de klootzakken) Ik betaalde dus op een gegeven moment 500 euro in de maand af voor een totaal schuld van 11000 euro. Niet zo een slechte regeling zou je denken.....maar helaas is de schuld nu nog vele malen hoger ondanks mijn 2 jaar maandelijkse betalen en geen nieuwe schulden maken. Achteraf blijkt namelijk dat ik enkel en alleen de rentes heb afgelost en nooit, maar dan ook nooit, iets is verekend met de eigenlijke schuldbedragen. Wat dat betreft is het hier in Belgie dus bijna onmogelijk om zelf je schulden te vereffenen vanaf het moment dat er deurwaarders mee zijn gemoeid.

Geloof me, ik weet wat het is ze 2 keer in de week aan de deur te hebben staan. Te weten dat al je spullen in beslag zijn genomen. We hebben zelfs ooit geld geleend om schulden af te lossen en sliepen op de bank omdat we niet zeker wisten of het op tijd verwerkt was. (zodat ze niets zouden meenemen)

Mijn man heeft therapie aangevraagd voor zijn seksverslaving en ondanks dat het voor ons beide een zeer moeizame weg was, is hij er toch doorheen. Ikzelf heb de diagnose Borderline gekregen. Voor hem zal de verleiding altijd blijven bestaan, maar hij weet ermee om te gaan en langzaam begint het ook bij mij te slijten. Ik heb besloten door te gaan en we zullen dus samen alles moeten oplossen. En dat doet we graag!

Ik vind het vreselijk dat er hier in Belgie zo met schuldenaren, want dat zijn we, wordt omgegaan en er zo weinig duidelijkheid is. De wet is ook zo doorzichtig als iets! Daarom hebben wij gekozen voor de Collectieve Schuldbemiddelling, maar ook daar worden we tot op heden niet veel wijzer van. Ja we hebben ons leefloon en betalen zelf gas, electriciteit en water. Maar hoe en wat en voor hoe lang? Dat hoop ik nog te ontdekken en met jullie te kunnen gaan delen.