Herroeping again

Zo even een berichtje van mij nogmaals. Heb het de laatste tijd nogal belachelijk druk gehad met school en mijn man met zijn problemen het is niet simpel en behoorlijk zwaar maar we gaan gewoon door....moeten wel.
In ieder geval hadden we vorige maand de herroeping. Natuurlijk werden we weer de grond in gestampt. Mijn man zijn wagen was stuk en hij kon dus na zijn ziekteverlof niet gaan werken toch is hij aangekomen op zijn werk maar mocht meteen rechtsomkeer maken naar huis. Ze hadden een andere interimmer gevonden zonder psychische problemen....erg maar waar. Direct is hij gestart met het OCMW. Zij vertelden ons dat we recht hadden op leefloon en deze wsl wel toegekend zou worden maar dat dit tijd kostte. Dat mijn man nu wel aan zijn medicamenten mocht beginnen (mocht normaal niet omdat hij met machines werkte maar eigenlijk waren ze wel nodig) en dat ze zouden proberen om hem tewerk te stellen onder art.60. Een goed vooruitzicht natuurlijk! Dachten we....
Zelf heb ik sinds kort dan mijn arbeidscontract via de VDAB maar ga dus naar school. Wel bouw ik hiermee rechten op en heb ik een vervoerskaart gekregen. Een stap richting de toekomst...dachten we....
Helaas, de herroeping was blijkbaar niet zo goed. OCMW was toen nog niet rond (een paar dagen erna wel en we hebben weer wat leefgeld gekregen gelukkig waardoor ik toch weer een deel achterstallige rekeningen kon betalen) en we werden afgerekend op de problemen van mijn man. Er werd eigenlijk voor mijn gevoel geen enkel begrip getoond. Mijn man is seksueel misbruikt en dit is er allemaal uitgekomen vlak voor de kerst. Dit is al erg genoeg zo voor ons gezin maar voor hemzelf natuurlijk nog veel erger! Het kwam er in mijn ogen eigenlijk op neer dat die dat maar moest vergeten en gewoon door moest werken....ook al heeft de huisarts duidelijk aangegeven dat hij nu niet echt in staat is om fatsoenlijk te werken en al helemaal niet met machines....
Mijn opleiding was blijkbaar ook een hekel punt terwijl de VDAB mij daar juist naartoe gestuurd heeft. Ik heb borderline, dit is bekend maar ik wil mijzelf niet arbeidsongeschikt laten verklaren. Puur en alleen omdat ik dan in mijn ogen helemaal geen toekomst meer heb!
Dan was er een ernstige discussie over deze blog. Ik zou laster plegen en mocht eigenlijk niks zeggen hier. De bemiddelaar voelde zichzelf bedreigd, aangesproken en zwart gemaakt. Sorry? Ik noem geen namen niks! Ik geef alleen mijn eigen mening en ik ben ook niet van plan dit niet meer te doen. Deze blog is begonnen om erdoor te geraken en helaas staan er inderdaad minder mooie kanten in, maar kan ik er iets aan doen?
200 euro hebben we gekregen vorige maand. Ik hoorde tijdens de zitting wel dat er 2500 euro nog op de rekening stond. Voor de schuldeisers wel te verstaan niet om onze rekeningen te betalen of voor voedsel te zorgen. We zijn gelukkig erg goed geholpen bij de voedselbank en mogen hier nu om de twee weken iets gaan halen. Het scheelt toch al iets.
Er is geen uitspraak gedaan. Deze volgt deze maand ergens. Er is kans dat er herroepen wordt. Ik zal echter in hoger beroep gaan als dit gebeurd. Mijn vraag was namelijk een andere bemiddelaar maar hier is nog nooit verder op ingegaan. Mocht het nog niet zo zijn dat er geluisterd wordt, dan civiel, dan nog niks, sorry maar in mijn eigen woorden:" Dan kunnen ze het geld ergens steken waar de zon niet schijnt." Dan heb ik er genoeg van.
De griffier vroeg of ik dan wegliep van mijn problemen. Nee sorry zo zie ik het dan niet. Na 3 jaar voel ik me eerder weggejaagd van mijn man zijn problemen. Tenslotte ben ik met hem erin gestapt om er samen doorheen te komen.
Vandaag per toeval een deurwaarder gesproken (achterstal door te weinig inkomsten maar nu bijna opgelost) en deze vroeg mij notabene waarom hij niets van de bemiddelaar meer had gehoord de afgelopen tijd. Tsja wat moet ik antwoorden? Ik mag niet antwoorden want officieel mag ik geen contact met hem opnemen in die zaak. Ik heb dus ook gezegd, vraag het....ik kan daar niks over zeggen......